Fenerbahçe Şükrü Saraçoğlu Stadı

19.08.2006 Cumartesi akşamı hayatımda bir ilk gerçekleşti. Televizyonlardan gördüğüm kadarıyla hayran olduğum, Türkiye'nin en modern stadındaydım. Fenerbahçe Şükrü Saraçoğlu Stadı'nın büyüsü daha stada girmeden başlıyor. Maçın başlamasına sadece 15 dakika kala stada gittik ve oldukça kolay bir şekilde stada girebildik. Zorluk derecesi pek de yüksek olmayan bu maçta bile neredeyse tirübünlerin tamamının dolu olması bana Fenerbahçe taraftarının büyüklüğünü bir kez daha gösterdi. İçeride gerçekten inanılmaz bir atmosfer vardı,bir ara maçı bırakıp sadece taraftarı izledim. Manzara inanılmazdı, maça beraber gittiğim Necmettin Abi ve oğlu Tuncay'la yan yana oturmamıza reğmen birbirimizi duyamıyorduk. Fenerbahçe taraftarı maça sanki eğlenmek için gelmiş, beş yaşındaki çocuk taraftarların sayısı hiç te azımsanacak kadar değildi, taraftarlar ailelerinle gelmişlerdi maçı izlemeye sanki bir yakınını ziyarete gitmiş gibiydi herkes. Futbolcular sahaya çıkmaya başladıklarında sanki sahada deprem oluyordu. Tribünler adeta değil gerçekten sallanıyordu. Fenerbahçe taraftarı coştukça coşuyordu ama garip olan birşey vardı, Türkiye'de pek de alışık olmadığımız ve başka bir yerde göremeyeceğimiz birşey vardı burada daha doğrusu yoktu, Sahada tek kelime küfür yoktu. İnanılmaz ama gerçek yazımın başında da demiştim ya hayatımda bu gün ilkler günüydü... Gecenin sonu alışık olduğumuz şekilde sona erdi, Fenerbahçe Çaykur Rize Spor'u 2-1 malup ederek o muhteşem taraftarını evlerine mutlu olarak gönderdi...